Όμως, πλέον, με την πολυφωνία που υπάρχει και τις διαφορετικές εναλλακτικές προτάσεις που παρουσιάζονται, αν πραγματικά νοιάζεσαι για τον τόπο σου, είτε αυτός λέγεται δήμος, είτε περιφέρεια, είτε χώρα, σίγουρα, αν ασχοληθείς λίγο, θα βρεις κάποια υποψηφιότητα που θα σου κινήσει το ενδιαφέρον, θα σε προβληματίσει, ίσως και να σε ενθουσιάσει σε έναν βαθμό. Μήπως τελικά, όταν ψηφίζουμε κάποια πρόταση, δεν μπαίνουμε στην ιδέα να τη δοκιμάσουμε κιόλας; Μήπως τελικά τον υποψήφιο που επιλέγουμε να μας εκπροσωπήσει δεν τον βάζουμε στη διαδικασία να μας αποδείξει ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους; Γι’ αυτόν τον λόγο ανεβοκατεβαίνουν και τα ποσοστά και αλλάζουν τα πρόσωπα.

Αυτοί που απέχουν, όμως, είναι άλλη περίπτωση και ίσως η πιο σοβαρή. Τι θα πει απέχω; Δεν έχω άποψη; Δε μ’ ενδιαφέρει; Δε με νοιάζει ο τόπος μου; Ποιος θα πάρει αποφάσεις για λογαριασμό μου; Κι αν χρειάζομαι κάτι, σε ποιον θα απευθυνθώ; Από ποιον θα ζητήσω βοήθεια; Εγώ δεν ανήκω στην ίδια κοινωνία με εκείνους που μπαίνουν στον κόπο να ψηφίσουν; Και βέβαια, το πιο σημαντικό ερώτημα είναι οι απέχοντες έχουν δικαίωμα να γκρινιάζουν για ό,τι συμβαίνει, όταν οι ίδιοι δε συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων;

Εν κατακλείδι, αυτό είναι το νόημα της δημοκρατίας, ν’ αποφασίζουν οι πολλοί για τα θέματα που τους αφορούν κι αυτό έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν μόνο με έναν τρόπο : με τη συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία. Γι’ αυτό ΨΗΦΙΖΩ._

Της Λίας Φωσκόλου

(Υποψήφιας Δημ. Συμβούλου με την Πρωτοβουλία Πολιτών Βύρωνα)